Dlaczego chrapiemy?

Chrapanie jest zjawiskiem akustycznym, powstającym podczas snu w wyniku wibracji miękkich tkanek w obrębie gardła środkowego, przy niecałkowitym zamknięciu górnych dróg oddechowych. Inne dźwięki powstające w czasie snu, jak „pufanie”, dmuchanie, syczenie czy świszczenie – powinny być określane tym terminem.

Chrapanie występuje szczególnie często lub nasila się u osób otyłych oraz po spożyciu alkoholu.

Otyłość sprzyja chrapaniu w wyniku mechanicznego zwężenia i zmniejszenia drożności górnych dróg oddechowych. Jeśli obwód szyi (rozmiar kołnierzyka koszuli) jest większy niż 42 cm, chrapanie i bezdechy są bardzo prawdopodobne.

Alkohol nasila chrapanie poprzez zmniejszenie napięcia mięśni, m.in. tych budujących ściany gardła. Zmniejszone jest też napięcie języka, który w pozycji leżącej swoim ciężarem naciska na tylną ścianę gardła i powoduje zmniejszenie jego drożności. Alkohol ponadto tłumi mechanizmy obronne, wiodące do wybudzenia organizmu w czasie bezdechów.

Istotnie na chrapanie wpływa też pozycja ciała podczas snu. Spanie na plecach wyraźnie nasila chrapanie, co wynika z opadania języka pod wpływem jego własnego ciężaru i tym samym zamykanie drogi oddechowej.

Obrzęk błony śluzowej ma istotne znaczenie dla wystąpienia chrapania.

Chrapanie jest początkowym etapem zaburzenia oddychania podczas snu i przeważnie poprzedza spłycenia i bezdechy. Po położeniu się spać zaburzenia oddychania pojawiają się ograniczenia przepływu powietrza z i do płuc.Dochodzi do wzmożenia siły ruchów oddechowych, które muszą pokonać większy opór. Kolejnym etapem jest opadanie tkanek miękkich w górnych drogach oddechowych, zaczynają pojawiać się wibracje oznaczające chrapanie. Następnymi etapami są spłycenia oddychania i bezdechy.

Chrapanie może doprowadzić do desaturacji (spadku poziomu wysycenia krwi tlenem), zaburzeń rytmu serca oraz defragmentacji snu (zaburzenia snu).